Edukacja w Gruzji

W IV wieku naszej ery na terytorium współczesnej Gruzji, w mieście Fazis, niedaleko nowoczesnego Poti, powstała "Wyższa Szkoła Retoryczna" . Akademia Kolchidzska. Szkolenie przeprowadzano w języku gruzińskim i greckim. Akademia studiowała retorykę, filozofię, fizykę, matematykę i logikę.

 

Na początku XI wieku Gruzja stała się scentralizowanym państwem, co wpłynęło na rozwój rzemiosła, handlu i kultury. Rozwój kultury znalazł odzwierciedlenie w rozwoju edukacji. Akademia Gelatska, założona w 1106 r. przez króla Dawida IV Budowniczego, stała się jednym z największych ośrodków naukowych i edukacyjnych na Bliskim Wschodzie. Myśliciele tacy jak Ioane Petritsi i Ioane Szawszeli pracowali w akademii. Byli zaangażowani w tłumaczenia i tworzyli oryginalne prace. Akademia uczyła geometrii, arytmetyki, astronomii, filozofii, gramatyki, retoryki i muzyki.
Wpływ zachodnioeuropejskiego systemu edukacji i Bizantii na szkołę średniowieczną Gruzji był dość silny Jednocześnie w szkołach wykorzystywano podręczniki, w których odzwierciedlały się tradycje narodowe, cechy historii, języka i kultury.

 

W 1804 r. w Tbilisi otwarto szkołę dla szlachetnych dzieci, która w 1830 r. została przekształcona w gimnazjum. Była to pierwsza oficjalna szkoła świecka, z której wyłoniły się wybitne postacie nowej gruzińskiej kultury: Grigol Orbeliani, Dmitrij Kipiani, Nikoloz Baratashvili. W 1850 r. otwarto gimnazjum w Kutaisi. W tym czasie przy gimnazium męskich i żeńskich istniały pensjonaty.
 
W 1830 r. w siedmiu dzielnicach Gruzji otwarto świeckie szkoły podstawowe. Do przygotowania duchowieństwa rząd carski stworzył szkoły duchowe. W 1817 r. w Tbilisi otwarto seminarium teologiczne. Od 1818 r. zaczęły otwierać się dzielnice duchowe i szkoły parafialne. Przedstawiciele wszystkich klas zostali przyjęci do seminarium.
 
W dużych osadach zaczęły pojawiać się prywatne szkoły, w których uczyły się dzieci z bogatych rodzin. W latach 40-ch niewiele szkół wiejskich działało dla chłopstwa, szczególnie w zachodniej Gruzji. W 1860 r. w Gruzji istniało 145 różnych instytucji edukacyjnych, w nich było 7850 studentów.

 

W latach 1914–1915 na terytorium współczesnej Gruzji działało 1765 szkół średnich, z czego 1677 to szkoły podstawowe, z 157100 uczniami i 5858 nauczycielami.
 
Na początku wieku wskaźnik umiejętności czytania i pisania wśród ludności wynosił 21,9%. Do 1927 r. liczba ta wzrosła do 47,5%. Pomimo działań rządu mających na celu zwiększenie liczby piśmiennych obywateli analfabetyzm wśród dorosłych był nadal wysoki.
 
W 1959 r. komitet Centralny KPZR i Rada Ministrów ZSRR przyjęły rezolucję „W sprawie środków rozwoju szkół z internatem w latach 1959–1965”. Odegrał znaczącą rolę we wdrażaniu ustawy o powszechnej edukacji obowiązkowej.
 
W roku akademickim 1961–1962 w GSSR pracowało 57 szkół z internatem, w których studiowało 15,8 tys. uczniów. W 1966 r. ponad 927 tysięcy dzieci uczyło się w 4685 szkołach gruzińskiej SRR i pracowało do 70 tysięcy nauczycieli, z czego około 75% miało wyższe wykształcenie.

 

Zaczyna się z sześciu lat. Ma trzy poziomy: szkoła naczelna (6 lat), szkoła podstawowa (3 lata), szkoła średnia (3 lata). Pod koniec szkoły podstawowej uczniowie otrzymują świadectwo wykształcenia podstawowego, a pod koniec dwunastej klasy świadectwo ukończenia szkoły średniej. Przyjęto dziesięciopunktowy system klasyfikacji.
 
Przedmioty obowiązkowe obejmują chemię, fizykę, biologię, geografię, historię, język gruziński, literaturę, jeden z języków obcych i matematykę.
 
Szkoły prowadzone są przez rady powiernicze, które wybierają dyrektorów szkół na wniosek Ministerstwa Edukacji i Nauki.
 
Według danych za 2012 r. 92,1% osób w wieku od 5 do 14 lat uczęszcza do szkół. Na każdego nauczyciela przypada 14–16 uczniów. Wynagrodzenia nauczycieli zależą od ich doświadczenia i kwalifikacji i wynoszą w przybliżeniu 137–230 USD.

 

Po 9 klasie można przystąpić do pierwszego poziomu średniego kształcenia zawodowego. Po trzech krokach do uzyskania dyplomu ukończenia szkoły średniej zawodowej wydawane jest świadectwo ukończenia szkoły średniej zawodowej / technikum lub specjalistycznej szkoły średniej.

 

Szkolnictwo wyższe jest odpłatne. Aby zostać przyjętym na uniwersytet, należy zdać Unified National Exam (UNE). Jest to egzamin z 4 przedmiotów: umiejętności logiczne, język i literatura gruzińska, język obcy i egzamin z wyboru

 

Istnieją 4 poziomy szkolnictwa wyższego:

Zastosowano 100% (punktowy) i literowy system oceny (od A do F).
 
Istnieją trzy stopnie wykształcenia wyższego: uniwersytecki, absolwent i college.
 
W 2006 r. Gruzja podpisała umowę bolońską. System edukacji w tym kraju stał się spójny z systemem ogólnoeuropejskim; przewiduje studia licencjackie, magisterskie i doktoranckie. W Gruzji uzyskanie tytułu magistra i doktora zależy od życzeń studentów.
 
Szkolnictwo wyższe w Gruzji można uzyskać nie tylko w języku gruzińskim. Sektory rosyjski, angielski, francuski i niemiecki są otwarte dla studentów zagranicznych na wiodących uniwersytetach w Gruzji w różnych dziedzinach - medycynie, prawie, ekonomii, biznesie i filologii.
 
Koszt studiowania na gruzińskich uniwersytetach wynosi od 2250 GEL (około 1000 USD) do ponad 20000y GEL (około 3400 USD) rocznie.
 
Z reguły zdobycie wykształcenia medycznego w innych krajach jest znacznie droższe niż w Gruzji. Dlatego każdego roku obszar ten jest najbardziej popularny wśród studentów zagranicznych.

 

Państwowy Edukacyjny Uniwersytet m. Gori